هماوردگاه

یک  پل دو «زیر شبکه» (سگمنت) را در «لایه پیوند داده» از «مدل » را به هم اتصال می‌کند. پل‌ها مانند به «تکرارگر» ها و «هاب» های شبکه‌ هستند که برای متصل کردن قسمت‌های شبکه در «لایه فیزیکی» وجود دارند، با این حال پل با استفاده از مفهوم پل‌ زدن کار میکند، به این معنی به جای آن که ترافیک هر شبکه بدون نظارت به دیگر درگاه‌ها کپی بشود، آن را مدیریت خواهد کرد. بسته‌هایی که از یک طرف پل ورود میکنند تنها در صورتی به طرف دیگر منتشر میشوند که آدرس مقصد آن‌ها مربوط به سیستم‌هایی باشد که در طرف دیگر پل قرار داشته باشند. پل مانع انتشار  شدن پیام های همگانی در قطعه‌های کابل وصل‌ شده به آن نخواهد شد.

پل‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
پل‌های محلی: مستقیماً به «شبکه‌های محلی» متصل می‌شود.
پل‌های دوردست: از آن می‌توان برای ساختن «شبکه‌های گسترده» جهت ایجاد ارتباط بین «شبکه‌های محلی» استفاده کرد. پل‌های دور دست در شرایطی که سرعت اتصال از شبکه‌های انتهایی کمتر است با «مسیریاب» ها جایگزین می‌شوند.
پل‌های بی‌سیم: برای «اتصال شبکه‌های محلی» به «شبکه‌های محلی بی‌سیم» یا «شبکه‌های محلی بی‌سیم» به هم یا ایستگاه‌های دوردست به «شبکه‌های محلی» استفاده می‌شوند.